Alnında ter
Ellerinde hüner
Tek tek fındık topluyorsun yaprak aralarından...
Gözlerin dört açılı
Yüreğin düşlere bağlı
Yarınlar kuruyorsun
Umuda yürünen akşamlarda...

Keskin gecenin göğünde
Gözlerinle yerleştirdiğin
Parlak bir yıldızdır sevda...
Ümitsizliğe başkaldırışın
Dimdik ayakta kalan
Her bir dağıdır Karadeniz’in...

Ayrı düştük sen ve ben
Ama sevdamız hiç bir zaman
Sen yokken,seninle tanıştırdım yalnızlığımı
Acıları cadde ve sokaklara serdim ırak gurbet şehirlerinde
Derin bir öfke ile çiğnedim yıllarca
Yıllarca korudum
Ve büyüttüm içimde seni
Bak geldim işte
Tut ellerimi...

Tut ellerimi gözlerinle,yüreğinle...
Gazel tozu karışıklığı alınterini öperim alnından.
Beklettiğim şiirlerde
Sakladığım türkülerde
Müjdeli bir sabaha kavuşuruz sen ve ben...

Emeğimiz ekmektir soframıza konan
Anadolunun ırmaklarından akar sevincimiz
Ayrılık bitmiş
Keder ölmüş
Okşayarak ilerlerken üzerini toprağın
Sevdamız şekillenir baktığımız dağlarda
Bir ışığız sen ve ben
Karanlığı delen
Bu yeni çağda...

Esat KURT
23 Aralık 2010 Gebze-Kocaeli