batık bir gemiye verilmiş geleceğim
sevdam demir atmış bu limana/salmam kara sulara
kurulan tuzaklara yapanlar düşecek
inancımız kurtaracak bizi sevgilim
yeşeren düşlerde yitip gitmeyecek aşkımız
geleceğimiz mutluluğa kurulu
gayrı biz yoğuz o batan gemide...

X X X
bırak kalsın acıların izi yanaklarında
kim koydu gözlerine bu hasreti onu söyle bana.
şafaklarına kara bulutları indiren kim
kim seni geceye kilitleyen?
söyle

bir çırpıda anlat
çekinme çocuğum
-her kışın sonu bahardır-...

X X X
ve sen önünde geniş ve uzun bir vadinin girişindesin
vitamin eksikliği seni ne hallere getirmiş
koşamıyorsun
düşüncelerin kanatları kırık bir güvercin gibi
uçamıyorsun...
oysa demiştim sana
demir yığını gibi durma orda öyle...
bekleyenlerin var bakışlarında güller solmak üzere...
ve sen
uzun ve geniş bir vadinin girişindesin
birazdan hareket işareti dürtüleyecek yüreğini
iki elin kanda da olsa
hareket edeceksin...

X X X
hala bir ihtimal daha var
henüz kalkmış değil son tren

son bir silkinişe daha sahipsin
hazırla yüreğini
koş gara...
yakala en son vagonu
güneş batmadan gir yola...

X X X
namertlikten kazanç doğmaz,kaçma gel
bıraktığın öksüzlerin acısı gırtlağında düğümlenecek
çırpınacaksın sabahı gelmez gecelerde
geri sardırılan bir kaset değil zaman
düşeceksin ve bir daha kalkmayacaksın ayağa...
kaçma gel
ve değerlendir gözlerden kaçmış bu anı...

Esat KURT
30 Eylül 2012-Gebze