KARANLIKLA KONUŞMAK
Kapattım odanın penceresini.
Yetmedi ışığı söndürdüm. Yüreğimin karanlıkla ilk dansında. Gözlerimi de karanlıkla tanıştırdım. Bir kaçak yüreğin kendi ile baş başa kalma anı bu. Dışarıda hafif bir yağmur, Yürekleri okşayan ılık bir rüzgar, Zaman mı hızlı yoksa, Ben mi yavaşım, Yetişemiyorum ne geleceğe, Ne geçmiş denilen anılar geçidine Oda sessiz anılar sensiz.............. Bir süre sadece karanlığa bakıyorum. Sanki zaman baştan yazılıyor Ben tekrar yeni bir ben oluyorum Sen yine aynı Güzel sen... Biranda her şey farklılaşıyor sanki zaman atlıyor gönlüm... Her şey güzel yürek umut dolu. Işık açıldı… Oda artık sessiz değil. Kulaklarımda sesin Anılarda gülerek bakıyor resimlerin…. Sen yine eski sen Ben yine seni seven ben..... Cemal YILDIZ 20 Mayıs 2010 İstanbul |