TANRI'SINA
İnsan yaşadığı kadar sever
Hüznünü göstermemek için Kendinden geçer Bıkar bir zaman sonra Yalnız kalmaya Yeniden başlar Aynalar karşısında yas tutmaya Karanlıkta devam eder ağlamaya Ve en sonunda yalvarır Tanrı’sına Beni yanına al diye başlar bağırmaya Bir süre sonra acı çöker çığlıklarına Tükenme tohumları serpilir gözyaşlarına Ve en sonunda söylenmeye başlar Tanrı’sına Benden uzak dur dercesine Kapanır gözleri, unutur yalanları Öleceğini hissedercesine |