Vakit sarıdan kırmızıya çalarken
Yüzüne bir parça ziya vurur,
Bir nevi nur gelir cemaline.
Önünde parıltılı mavi bir deniz...
Bir başınasın,
Bir banka oturmuşsun,
Düşüncelerin denizin derinliklerinde,
Kaybolmuşsun...
Herkes gibi var seninde
İlginç, özgün bir hikayen...

Farkında bile değilsin,
Etrafına ışık saçıyorsun,
Bir vapur sireni ile
Ansızın irkiliyorsun
Sonra kalkıyorsun usulca
Oturduğun kahverengi banktan...
Bozuk...
Yer yer asfalt
Bazen parke taş desenli yere bakarak,
Yürüyorsun sahil boyu...
Yürüyüşün sükunet içinde
Lakin, içinde çalkantılar hüküm sürüyor...

Aniden cıkıveriyor karşına biri
Yüzünde bir korku,
Büyüdükçe büyüyör gözlerin
Kaskatı kesiliyorsun...
Gücün yok direnmeye,
Bir kuşun kanatlarını
Yere bırakması gibi
Salıveriyorsun kendini...
Ve teslim oluyorsun
Herkese, her şeye.