RAHAT KOLTUK ÖĞÜTLERİ…Umutlarımız mı azaldı? Sevdalarımız mı yordu bizi? Aniden gerçekleşince soluk bitimi, Güneşe, bizim için bir daha doğma dedik. Dinlerken o, söylerken biz güldük, Belki de çaresizdik. Ay halimize üzüldü, Farkındaydı korkularımızın, Her sabah güneş doğar, Gece, zamanını tükettiğinde biterdi. Cebimizde kaç taş taşıyabiliriz uzak dağlara? Örtebilir miyiz ölüm anı şafak kızıllığını? Koparılmayan takvim yaprakları, Kırılan saatlerimiz var, tüm bunlar, Zamanı durdurmak için yeter mi? Yoruldum, Yoruldun, Yoruldu, Kim dinler, kim inanır? Hadi yoldaşlar hadi, Varsın umutlarımız azalmış, Sevdalarımız yormuş olsun bizi, Kış örtmüş özgürlüğü, onlara ne, bana ne, Adı “özgürlük” olan şiirler ekin defter yapraklarına, Papatyayı anımsatan kardelen gibi... İST. 10. 12. 10 / 02. 30 |
anlamlıydı
kutluyorum
selamlar