Nefs
Ah nefis senden, ne darbeler yedik,
Hedefin oldu,şu iman tahtamız, Göz göz açıldı,kalbimizde gedik. Yaş geçti bitmez,dünyaya hırsımız… Şeytana maya,bize ateş günah, Hayrı istedik,az bulduk nimeti. Son pişmanlıklar,fayda etmez billah, Ya gem vur sustur,kes at şu illeti. El tavuğunu, besili kaz gördük, Derdi bize ne,varlığı kıskandık. Günahlar tatlı,nasihata kördük, Aldandık eyvah,narımızla yandık… Her canlı ruhta,binbir çeşit hayat, Nefsine uyan,beridir akıldan… Pespayeler var,itibarlı bayat, Rızkı dağıtır,alemi Yaradan… Kul ilah etmez,zevki hevasını, Büyük cihadı,huzur verir ruhun, Zay etmeyesin,cennet sefasını, Doğru mu yolu,çok olan güruhun... Nefis zelilse,din aziz öyle bil, O senden razı,Rabbine kul oldun. Dinine uydur, kalbten gafleti sil, Nefse kanmadın,cennetler buldun... Nefs,şerden yumak,en büyük düşmandır, Yendin nefsini,yol kutlu saadete. Sende altın tac,Müslüman adındır. Kapılar sona dek,açılır cennete.. Rabbi bulmayan,insana acırım, Akıl nadasta,nefisle yol alır. Şu intizamı,görmezse şaşarım, Utanmayı aldın,insandan ne kalır… Aralık-2010 |