Onlar ki
Onlar bizim bahçemizin çiçekleriydi
Kimi yeşil kimi kırmızı goncalar bağlardı her ilkbaharda Kiminin dikenleri sivriydi Masmavi bakardı güneşe kimileri Onlar bizim bahçemizin Nasırlı elleriyle tandır bağlayan Ve her yaz gülüp Her kış ağlayan Cefakâr Anadolu anasının Yağız feryatlarıydılar Kundaklarında özgürlüğe susamış Bir kere yüzükoyun uyutulmamış Yalınayak topraklarda oynayan Damarlarında kızıl kanları kaynayan Yılkı atlarıydılar Onlar bizden Biz onlardan Memleketimizin toprağından güç alan Delikanlı ve baş eğmeyi bilmeyen Sopalarla Dolmabahçe açıklarında demirleyen Çelik göğsüne kasatura saplayıp 6.Filoya kafa tutan Bizim delikanlı huylarımızı dünyaya haykıran Gözü kara Bahtı kara Yolu aydınlık Yiğit yaraları taşıyabilen Bir cigara sarımı sabır yüreklerinde Kaderleri kendi ellerinde Memleket kokan efendileriydiler Parkalarında taşıyıp bütün varlıklarını Özgürce yaşatmak istediler Özgürce ölebilsinler diye Türkülerle gömülebilsinler diye Masum Anadolu evlatlarını Onlar bizim dağda ceylan Ateşte kor Yatakte er Sabahın tan Denizde hırçın yanımız Onlar bizim yağmurda yıkayıp Toprakta süzdürdüğümüz kanımız Onlar Anadolu Onlar canımız Onlar bu toprağın kokusu üzerine sinenler... Onlar sömürülmeyi hazmedemeyenler. Onlat evlat Onlar bizim ocağımızın tüten dumanları Unutturmayın unutmayın o kahramanları |
insan okurken hüzünlese de şiir olarak harika...
tebrikler.
selam ve saygılar...