SIRACALI YALNIZLIK
Bir kalem biraz kâğıt
plastik bardak. Biraz ayrılık biraz hüzün besteliyorum her yudumunda çayımın burkutan tadına. Oldum olası sürer serzenişim şehirlerarası otobüslerde ayrılık türkülerine. Sevsiz bir otobüsün otuzaltı numaralı koltuğunda sıracalı bir yanlızlıkta sıkıyor bedenimi ruh mengenem. Gidip geliyorum hayata bir var oluyorum ama yokluk sarıyor beni varım diyemiyorum. Kasvetinde karanlıkların bakıp Tödürge Gölü’ne üşüyorum doyasıya. Yaşayan allı pullu balıklara bakıyor cam kırıklarında yürüyen yüreğimi alıp avuçlarıma masum bir çocuğa bırakıyorum otuzaltı numaralı koltuğunda ayrılık otobüsünün. |