BEN YAĞIYOR
Ben,
ben yağıyor gökten sanki yağmur yerine sağanak, sağanak bizler fırtınaya karışmış menfaate koşuyor ayak sesleri kardeş kardeşi kucaklamıyor kırılıyor, kırılıyor kanatlar soluyor tende pembe renkler ilkbaharlar yaşanmıyor bir çocuk ağlıyor çaresizlik tenine işlemiş nakış, nakış bakışlar vurdumduymaz ben ler kale olmuş, görünmüyor mahsum yüzü bencillik tutkusu sıradağlar misali ömrün yollarında birini aşarken diğeri çıkıyor nasırlanmış benli ayaklar yetişilmiyor benler dünyayı sarmış sarmaşık misali çözülmüyor her geçen gün sıkıyor sıkıyor bizli bedenleri susmak mı en kolay yol diyorum kendi kendime yorgunluk elini uzatmış bir ses geliyor uzaklardan Yunus un, Mevlana nın sözleri yankılanıyor yüreğini açıyor şiirler uzanıyorum boylu boyunca koynunda sabahlıyorum umut aşılıyor çaresizliğime tekrar nefes alıyor, canlanıyor bedenler 8 aralık 2010/nilgün kurt |
ben geldim ! ben-lerimle geldim ,
ben geldim ! sen-lerimle geldim ,
biz geldik ! ben-lerimizle geldik ,
benlerimize ben-sizlik ,
benlerimizde sen-sizlik ,
ben-delerimize sessizlik ,
belirsizliği sen-lerimizden ,
ben-delerimizdeki sessizlik ,
belirsizliği ben-delerimizden ,
benlerine sellendiğim su ,
ben-lerimize giren ben_deler ,
ben_desiz gelen ben_desizlik ,
benlerimize muktaç asil ben-lerimiz ,
sen ! sonsuzluk yolculuğumdan büyük sen,
ben ! kuş kanadımdan hafif taşıyamaz ben,
sevgimdesin incesinden selam saygılar