SİMGESEL VAROLUŞKısmi yaşantılardan arta kalanlarla var olmak adına bölüyordu yalnızlığını gittikçe küçülen hayallerini taşıyamazken bedeni gidiyordu mahzen ücrasına kovalamaya içindeki ümitsizlikleri aslını biliyordu oysa her kayboluşu var oluşunu perçinlerken korkuyordu; silik bir imgeye dönüşmekten ve öylece var olmaktan kaçıyordu umutsuz,insansız mahzeninde öylesi bir acı çekiyordu. Kendince... 1967 |
tebrikler ve teşekkürler
:)