Anlamsız Şiir 1444
gezinmeye vakit kalmamıştı
karanlık çökmüştü iskeleye öylece yürüyorduk elele konuşmadan sevgililer gibi ama sevgili olmadan ve bana gözleriyle çocukluğunu anlatıyordu masanın üstü tabaklarla dolmuştu hiç yenilmeden biten mezeler balığa hiç yer kalmamıştı ama hala açtık dilenciler gibi ama dilenci olmadan ve bana gözleriyle mutsuzluğunu aktarıyordu kadehlerimiz şarapla doldurulmuştu rengi pembeye çalan ucuzca bir şarap içiyorduk hiç durmadan ve usanmadan sarhoşlar gibi ama sarhoş olmadan ve bana gözleriyle yeter diyordu gece bitti gerçekler geri döndü yatak azgın rüyaların yeriydi ter içinde uyanılan uykusuzluklardan aynı sevişir gibi ama sevişmeden ve benden gözleriyle gitmemi istiyordu |