Zevâl...
Zevâl…
Her gece yüreğimde tomurcuklar büyütüp. Her sabah umuduma can suyunu dökerim. Aşk zikrini ruhumun tezgâhında dokutup, Bir sabır dergâhının eşiğine çökerim. Canlanır gözlerimde o eskimiş resimler. Dudağıma düşer ah, yüreğimden isimler… Kan tutar nevâsını bahçelerde poyrazın. Bir hüzün girdabının mihverindedir yüzüm. Almadım muradını ne baharın, ne yazın. Başucumda geceler, kapımda bekler güzüm. Ben divane bir bülbül kuruyan bahçelerde, Seni anar yüreğim bensiz dibâcelerde… Sabrın zindanlarında seni beklerken yürek, Seni ben yapmak için beni cellada verir. Cânı teslim ederken canânıma gülerek. Sol yanıma nevbahar, sağıma güller gelir… Mutluluk damla damla taht kurar gözlerimde. Ben vuslatı beklerim, vahdetin makberinde… Yusuf MESCİOĞLU 04.10.2009 |
şiir tadında şiirdi
çapraz kafiye çok güzel kullanılmış
kutluyorum şairi
saygılarımla