Mutfağın ışığı ,aşağıdan,ara merdivenlerden yukarıya sızıyordu,
Yine cevizli mis gibi ekmek,babacım evinde artık,onaydı hazırlık,
Hava kapalı,gökyüzü ,yağmur bulutlarının ağırlığına dayanamadı,
Yağmur bir boşaldı,kapkaranlık havada niye ruhumu bir huzur sardı...


Bir türlü şu ikinci satıra gelemeyen gözlerim,dışarıyı kolluyordu,
Tam o sırada kapı zili yerine,Gülnaz’ın sesi ,babama yakalandı,
Ne oldu kızım,dediğinde,annem içeriye çağırdı,bayağı kızardı,
Yüzünde boncuk boncuk ter,hanımım,çağırdı altın günü vardı...


O da neydi?babam şaşkın bakarken annemse,gülerek açıkladı,
Durumu olmayan komşulara altını kendi alacak,bir dayanışmaydı,
Amaç hamur işleri yiyip,gülmek değil,fakir komşulara yardımdı,
Off,ne kadındı,tam bir İstanbul hanımefendisi,tam kafamdandı..


Yatağa fırlattım kitabımı,acaba bu altın günü Cumartesi olurmuydu?
Zelkade arkadan açık kapıdan haberi aldı,gün acaba ne zamandı?
Melek hanım bir medyum arkadaşım var tarot,kahve falına çağırdımdı,
Onuda getireceğim,güne ,söyle teyzeciğime dediğind eylence tamdı....

AMAN TANRIM,BANADA BAKARMIYDI?
ACABA ALTIN GÜNÜ NE ZAMANDIII???

BİNAY SEYMEN
25.11.2010
KAYIP SAYFALAR

SALİHA HANIM GÜNLÜĞÜ
1982