K E K E M E... Uzakta Gün mavi güz baktığımız albüm. sen ben sarı bir hüzün sonra ay. söndürdüm geceyi Dedim ki ke ke kendime Karım olsan-yanımda olsan sonra bir kahve ve şiir en çok ağladığın- dur saçların Onurlu ellerinle çapraz taranan kalp uğultusu Namlu soğumadan... Huysuz bir oğlun var anne- unutan göğsünde sıcak... Hadi anne bir kadın işte ölüme cüret Nehir taşlarından keskin ah alnına kurduğum salıncak Rumuz yusuf sina züleyha belki Kendimi düşürdüğüm Kör bir sokak. ağlamlarımı sakla Hatırlıyorum en son bir kapı önce Öptüğüm en sıcak Sonra pencere dönüp son kez baktığın Seni sevmeye öyle hazır Kalkıp adını ezberleyen Kırılırken sesin içime baktım ve en soyut ihtimal ıslaktım Şubatın on yedisi havada kar var Kader mukadderdi ey masal kuşu Aşk tekinsiz sabır kalbimin çatısı yoktu Uzakta kagıt gibi beyaz yüzün Kanayan şiirimdin Kırmızı eşarbına sildiğin Sonra değince yanan ellerin... Dokun dokun o kun Ah şımarık söylence Burda yağmurlar başladı ben kimsesizim Uyudum uyandım dizlerinde Önceydi külün közüyle ellerin Alnımda Thera Özledikce yanmak Şimdi hatırlayarak unutan Sevişmelerin ihtimal İnsan aşk için biraz Bir aynadan içimize çekilip Ö L M E K T İ Düşlemim Çıkmak için bir namludan Ke ke me bir susmaktı Ağlamak... C_Ç |
Okumadan geçmek kayıp.
Yine çok güzeldi Cumali usta, yüreğine ve yazdıran ilhama sağlık.