İsyanlar seninle başladı,
Seninle bastırıldı tan vakti başlayan ayaklanmalar,
Cevapsız sorular sana soruldu,
Sende bulundu meçhullerin failleri.

Dertle deva sende buluştu İstanbul,
Mübalağanın en gerçek örneği sensin.
Fatih, aslında seni fethetmek için doğdu,
Orta Çağ,sen teslimiyetinle onu yok edesin diye yaşandı.

Şair "canan" diye hep sana seslendi İstanbul,
Hep seni dinledi "gözleri kapalı",
Şiirlerde tema da sendin ölçü de sen...
Masallarda mutlu son sendin İstanbul.

Her güzel gibi senin de kusurun yok değil ya:
Mecnun’un Leyla’ya bakan gözüyle
Benim sana bakan gözüm bir İstanbul,
En büyük aşkların telmihisin sen.

Sen benim çilehanem, dergahım,
Sen benim çıkış kapısı olmayan ’han’ım...
Sen herkesin aynası:
Sana bakan herkes kendini görür,
Sana varan herkes mabedini bulur.

Bana cevabını bildiğin sorular sorma İstanbul,
Dünyanın bir kesişim kümesi varsa, o sensin:
Herkesten bir parça taşır,hiç kimseye benzemezsin.