Kahramanıma...Ben sussamda, Susmayan kelimelerimdesin baba... Fikirlerimiz çatışıyordu bizden önce Bir kelime ötede olabilmenin hayalindeydik, Yutkunma molalarında. Savaşırken inatçı yanlarımız O kızgın saatlerin galibiyeti, Sözünü geçirebilmekti. Söz hayata geçtiğinde pişmanlığın yüz kızarıklığıyla, Gelemezdik göz göze, Uzunca bir süre. Aynı şeyleri düşünürdükte, Bir türlü getiremezdik dile... Bize bizden başkaları gerekmiyormuş meğer Kalabalıkların içerisinde sesini kaybettiğimde Anladım... Ve baba öğütü kalın zincirli altınmış insan boynunda Ayaklarıma dolanmıştı Çok geç farkına vardım... Elif SEZGİN |