...SEN NESİN Kİ...Yavru bir kedi ürkekliğindeki güne yüzümü döndüm Ucuna iliştirilmiş gece Göz kırpar geleceğine Ama ben sabırla büyüdüm Uğraşma dedim hep Ben ne geceleri havanımda öğüttüm Cana sıçrayan çığlıklarına nice benler gömdüm de Çaktırmadan aydınlığa gebe kalışlarını gördüm Girdikçe göbeğine çözülürken sırlarım Düşlerimin sudaki seslerine düştüm Kırk yerinden yarılan tenimle Kimbilir kaç kez olduğum yere çöktüm de Yine avuçlayıp sancılı sabahları Kalkıp inançla yürüdüm Heveslenme gece çöreklenemezsin üstüme Acımasızca eritirim seni gözlerimde Yaşlarımla serinleyemezsin Zaten bin kefene süzüldüm Sen nesin ki çekilenlerde Unutma izlerine bile kıyamayan Yüreklere alabildiğince güldüm Fısıldadığında martıların kulağına Sevinç naralarıyla kutlayacaklar sensizliği Bilmeden günün renkleriyle beslendiğini Bense ne penceremden sıyrılışına sevindim Ne de içine battığım zifirine üzüldüm Tek derdim Her geliş gidişinle Ömrümden bir yaprak düşürdüm... ASLI DEMİREL... |
sıcaklığını hissettim...
üzerinize çöreklenen geceye de haddini bildirmişsiniz...
kutlarım,sevgilerimle...