Sen anıydın sevgili
Ben sık sık seni anıyordum
Rüzgarlar vardı adını söyleyen
Bir izmarit ucuna siluetini çizen
Dumanlar vardı
Ve anlamayasıca kem gözler
Günler geçti
Düş oldu muamma
Sık sık düşler birleşip sen oldu
Bilmem biliyor muydun
Bilmem sen de anılarla konuşuyor muydun

Sen yaşıyordun  sevgili
Sanırım ben yerine ona buna sonbaharı anlatıyordun
Ben de yaşıyordum yalan değil
Ama bir yanımla dönüp dolaşıp hep sana geliyordum
Ve malesef hangi mevsimdesin hiç bilmiyordum
Çaresiz yine anılarla halleşip
Yine sık sık seni anıyordum
Bazen unutuyordum yüzünü sesini
Hatta aslında kim olduğunu
Ama bir bende oluşunu
Bir beni yakışını
Bir "o" yıl gelen anıları
Unutmuyordum

Sen belki genceciktin
Ama ben yaşlanıyordum
Takvimlerden bağımsız
Tenimden çize çize kaç sene geçti bilmiyordum

Ömür ha tükendi ha tükenecek
Ben yine sık sık bize dönüşüyorum
Sanki hala bir kız çocuğuyum
Hala bize gebe
Doğuramadığımca büyümeyen bir ruhum
Sanki bizi bekliyor bir yerlerde
Bir bakışın bir dokunuşun bir seslenişinle
Uyanacak doğa ve yine döngü başlayacak gibi
Çocukluğum yine seninle büyüyecek
Yeni bir mevsim peydahlanacak
Adını beraber koyacağımız

Biliyorum en sevdiğini
Sırf benden gideme diye
Mavi olasım geliyor her tonda
Gök gibi deniz gibi mercan gibi
Ve beni daha çok sevsen diyorum
sevsen sevsen sevsen
Hiç bitmese bu rüya
Hiç benden gidemesen
Olmaz mı?

26 7 2017
Aslı