...TAŞIRIM...Birgün bir marangoz çıktı karşına Kaba bir işçiliğe tabi tuttu Bilmedi narin bir manolya olduğunu Birgünse bir ressam seni karaya boyadı Zifirinin altında renklerini görmeden Bu renklerden düşler kurulacağını bilmeden Düşünür olduğunu sanan Sadeliğini ellerine almayı denemedi Su üstünde yüzenlerin gerçekliğine inançtan gitti Ne aşklar senin aşkını hafife aldı da Kendini aşkta usta sandı Öğrenemedi ellerine sadece yalnızlık kalacağını Kimisi de yeller olup esti dolaştı saçlarında Meltem oluşunun güzelliğine kapadı gözlerini Sarhoşluğa ilk adımı değdiremedi Hangi yürek senle eş olabildi ki Korkudan korkmanın en güzel olduğunu Anlatmana fırsat vermedi Kaçan tabanlarda nasır tutmuş hislerle Yalancı sözler tahta oturdu Sen de öğrenemedin ya Deli oldun haline Bırak herşeyi dön kendine Ve İnan kendinden başkası bilemez değerini Büyük sensin Bende büyüyensin Ama bana hiç ağır gelmezsin Taşırım en güçsüzlüğümde bile Yeter ki değişme... ASLI DEMİREL... |
Kendini aşkta usta sandı
okuması basit yazması zor....göründüğü ve yaşandığı gibi olmuyor hiçbir şey....