“Ne zaman
Umut rüzgarları değse yüzüme
Yüreğimi
Toz pembe bulutlar sarar”
Diyordu şair
Bilmez ki
Rüzgarlar yön değiştirir
Siyah renk boğar bütün renkleri
Dünyası kararır
Umudu kurur
Bir noktaya bakar kara gözleri
Dolanır gönlünün izbelerinde

Hayat denilen
Doğum-ölüm arası bu kör olası yaşantıda
Ne düşler kurarsın
Ne umutlar taşırsın
Tüm yarınlara
Sis kaplamışsa eğer o yarınları
İşte o zaman
Zehrolur yaşamın haz alamazsın
“Sabahsız gecelere” mahkum olurken
Deli yüreğin
Çıkış yolu ararsın mevsimler boyu


Zamanın acımasızlığı
Tüm haşmetiyle binerken omzuna
“Özlem dolu şarkılar söylersin
Bitimsiz çırpınışlar içersinde”
Ne çevrende gördüklerin
Nede dostların
Hiçbir şey
Ve de
Hiç kimse teselli edemez seni
“Elemli şafaklar söküyorken”
Yokluğunda sevdalının
Acısı katlanır gün be gün yarınlara


Bazı anlar vardır ki
Ne git diyebilirsin
Ne dur diyebilirsin
Ne de gel diyebilirsin
Hani
“Sana gel diyemedim”
Dediğin gibi
“Varsın yalnızlık tutuklasın beni
Sensiz gecelerde”
Seni sevmek kadar
Özlemek de güzel be karagözlüm

Neredesin kömür gözlüm nerede
Özlem çiçekleri kurumadan gel
Bu günde şiirle ettim yad’ını
BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI


Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz