**********Aşkınla yanmaya pişmeye geldim
**********İstersen kov beni at şu başından
**********Huzura ermeye canla yöneldim
**********Başından atsan da düşmem kaşından
**********Bir lokmacık olsun tattır aşından





1.

Arızalı adam
Âfet gibi bir adamdı
Azametliydi soydan
Acun kokardı her tarafı
Adalet (!) duygusu çok gelişmişti
Ahterleri dünyaya indirip
Ademleri çıkarırdı âsumâna
Ardıçların soyunu kuruturdu bir kilo baklavaya…
Armağanları kavgalara verirdi bedavaya

Allah muhafaza ya hızını alamazsa…



2.



Şeydâ gururunun yazıtı olmuş hayatı
Rahmet yağmurları uğramamış caddelerine
Kediler köpekler saldırmış tefekkürün kalesine
Aynalar bile küsmüş mecnun yüreğine
İşte bu yüzden utanıyor secde etmeye


Bir gün “neden”siz aşklara tutulmuş dağın zirvesi
Bazen ay bazen yıldızlar hatırlatmış sevgiliyi
Nefes araları kısalmış eylül hüzünlerinin
Herkese açık sır oluvermiş nedâmet yüklü treni
Gözyaşları fermanlaşmış bitirmiş hikayeyi (!)


3.




Ey ,”Çok Çiçekli Senfoni” !

Arızalı adamın feri
Tek noktada şimdi
Dört gözle bekliyor
Senden gelecek haberi
Ne olur tutuver ellerini
Öğretiver şahitliği
*********şehitliği
*********ölmeyi


(Atakum-Ekim/2010)

Dursun Tiftik