adı yokAdı yok Kokusu yok Hatırası bir keder uzakta İstanbul Ah İstanbul Acemice yaşanır aşk buralarda kolay yitirilir Yine kaybollalım El ele Ayaklarımız ağrıyana kadar Bir sokaktan diğerine iki defa geçelim aynı kaldırımdan güllelim sonra halimize SEN YİNE GEL BANA! Vapurdan maviliğe dal uçuşan etekliğimi dert edin söylen razıyım herşeye YETERKİ Gel sevdiğim ilkokul arkadaşlarını anlat,ben dudaklarını seyredeyim anlamamışsam gülümserim bir demli çay yanında da sen ol sevdiğim belime ellerini dola/çok özledim ellerini öylece yürüyelim kimse yakıştırmasa da bizi bize biz birbirimizi böyle sevelim adı yok kokusu yok üç günlük aşk üç asır dilimde geriye kalan bir damla gözyaşı saklı dost meclisinde |