kanaviçeoyalan sen de ey ömrüm ne az kaldı karanlığa , nefesten az düğümlerinden boğulduğun hıçkırıkları sakla ışıktan gece yakın kurtuluş kaçışlarımızdaki rüyada senelerce yeşil bir ovadan geçip giden trene aşk besledik ve şimdi trenlerin ardı arkası kesilmezken bir aşkı gündüze gömdük oyalan sen de ey ömrüm ne çok kaldı oysa gündüze nefesten az ufuk ataman / lacivertiğnedenlik |