NEFİS MUHASEBESİGörmeme engelmiş gönül körlüğüm Kalbime bir ateş yakamaz oldum Rabbime kulluğum, tek özgürlüğüm Nefsim çok büyüdü, yıkamaz oldum. Acep; sanıldığı kadar büyük mü? Âlemler içinde yoksa höyük mü? Ben mi sırtındayım, sırtıma yük mü? Dünyanın kahrını çekemez oldum. Dünya; renkten renge giren bir sürtük Gözümü boyadı, görmüyor artık Dikiş tutmaz oldu, manevi yırtık Tövbeye yüzüm yok, dikemez oldum. Kara yazılarla doldu risalem Hakk’a götürmezse eğer vesilem İsyankâr yaşantım asıl meselem Kimseye derdimi, dökemez oldum. Nefis düşmanlıkta artırdı dozu Dünya debdebesi şeytanın kozu Korumak ne mümkün zinadan gözü Bu gözle Rabbime, bakamaz oldum. Mevla’m; huzurunda eyledim beyan Budur Akgül’ümü kemiren çıyan Sanki günahlarım herkese ayan Utancımdan yüze, çıkamaz oldum. KEMAL AKGÜL(16.10.2010) |