Seni sevdiğimi söyleyemedim sana
Bu nasıl bir sevda lâl ediyor
Gözlerin gözlerime aktığın da

Şiirlere mi kaldı anlatmak duygularımı
Yoksa ikinci baharlara mı?
Yokluğun ıstırapsa
Varlığın heyecansa
Gerisi yalan be

İmreniyor sol yanım
Bakınca su gibi akarken
Duygu seli sen nehrinden
Ben nehrine çağlarken

Hadi bir cesaret
Bir gayret
Sök çivisini şu menteşesi
Bozuk dilimin
İç gıcırdatan dişlerini törpüle
Ve aksın lisan dudaklarımdan

Sökülsün bir sağanak o hep yukarılarda
Dolaşan gri bulutlardan
Buz mavisi düşler uyansın
Yıllardır uyuduğu ölüm uykularından

Saçsın bereketini türap ıslansın
Açsın yeşil renkli bir gonca
Dört yaprak
Saklanalım o köşe bu köşe
Sen elma de ben çıkmayayım
Sen ara ben bulunmayayım

Ya da ben olayım ebe
İlk defada sobe
Yaprakların dördü de
Gösterir sen oldu deyince
Islak düşler yalnız uykular
Ve masallar
Bir de şiir
Ebe sobe derken bakmışsın
Bize ayrılan sürenin sonuna gelinmiş
Vuslatı duyamadan sessizce yokluğa karışmış
Seni seviyorum mahşer de saklı bir ses
Dünyalık duymadan sağır duygular
Hasretten bir gömlek sarar tüm benliği
Harareti yüksektir yakar üflese de nefesi
Değmesin çıplak duygulara
Hayrete düşürür
Şaşkın bir masal perisi çıkar gelir Kaf dağından
Ben hâlâ söyleyemeden o iki kelimeyi
Uyanacağım bu yokluk uykusundan

Melek…