Güneşin ilk ışıkları kendini bırakırken toprağa,
Baharın ilk cemresi gibi.
Bir lokma ekmek için kendini atar sokağa,
Kim olduğu bilinmez birisi,
Bilmez elini attığı her kağıt yada her atık,
Acaba hangi umuduna derman olacak hissi….
Hayat ona sokaklardır artık…..

Yarından umutsuz yaşamaktır hayatı,
Anlamsız anlamlardır karıştıran aklını,
Kimi düşünürken deniz kenarında viilasını,
O bırakmıştır muşambadan çadırda,
Yüreğinden bir yanını...
Soğuk sıcak demeden düşe yollara,
Omzuna yükler el arabasını,
Dolaşır o sokak senin,bu sokak benim,
Bazen günü akşam bazende akşama bozar sabahını…

Kirlenmiş ellerinden etmez gurur,
Ne ayakkabısının deliği,ne üstündeki çamur,
Durduramaz onu yagsa kar yada yağmur,
Nerde kalabalık bir yığın görse önünde durur,
Her bakış hançer gibi yüreğine vurur,
Hordur bakışlar ona kim bu dercesine,
O yinede aldırmaz kimseye boşluğa gidercesine,
Kolaymıdır bir lokma ekmeği kazanmak,
Onlarca yığın çöpten ayırıpta çıkarmak...

Elindeki yara acıtmaz canını,Yüreğindeki ezik kadar.
Gözleri maviş çakmak çamak ,bakışı geniş ufuk kadar,
Geceleri sarar sıkı sıkı,can yoldaşını,
Onurudur mis gibi parfüm kokmasada sever karısını….


DUDU BAYRAM 13 10 2010