VAR GİT ÖLÜMhüzün zirvedeydi acılar yalın ayak yol alıyordu yüreğimde hasta yatağında yatarken galata kulesi bir gelin gibi göz kırpıyordu ııltısı yatağımda yastığımda sarıldım hayallere, yürüdüm boş gözlerle istiklal caddesi cıvıl, cıvıl gece kapandı üzerime kollarımda nefes alıyor yalnızlık bu yerler benden habersiz kuşkular beynime çekiç sallıyor ölü toprağı serilmiş ruhuma, bedenime inceden bir kaygı yine tadım tuzum yok kim bilir belki de ömrümün son demlerdir korkulara kurşun sıktım. rest çektim ipini saldığım dünyaya yüreğimi bir kâsede sundum gülüme bu gece ondan habersiz umurumda mı? varsın acılar kol gezsin eli kamçılı felek savunma alanımda cirit atsın bundan böyle kaç yazar ki hadi var git işine ölüm beni öyle ucu açık korkularla korkutamazsın ben ki dağları deviririm ben ki namerdi kalbura çeviririm ben ki nice günler görmüşüm kendini bilmezlerin defterini kaç kez dürmüşüm öyle son yolculuk diye bir şey yok lügatimde çaresizlik kol gezse de hayatımda kimine göre bu son günlerim diyorlar ki hayatın bir kez griye dönmüşse rengi bir daha kıvam tutmazmış yaşamın ahengi hani yalanda değil en mutlu, güzel günler bitti mevsimler ilkbahardı ne çabuk gitti film gibi geçti deli fişek gençliğim boşa kürek çektim hayatın sandalında hayalleri sıraselviler de yaktım buğulu gözlerle umutların arkasından baktım akmadı gitti ömrümüm pınarı yüreğimde ateş avuçlarımda sitem var zaman acıya gebe kötü geçti yaşam sevgisiz acımasız birbirinden habersiz doludizgin günler her şey biti verdi apansız diz çöktürdü olumsuzluklara yıllar su gibi aktı, harcadı canı, bu kör olası yaşam delik deşik parmakların ucu zamanın feneri söndü vakitsiz yağmurlar yağıyor fırtınalar vuruyor kanayan kıyılarıma köşelerde seyreder sırıtır ölüm tüm umutla hasta yatağımda tavan yapmışken acımın şiddeti haykırdım sevdamı amansız ateş içinde sayıkladım kaç kez adını sen yokken senin ardında taksim ilk yardımda hey hayat hakkım yok mu gülmeye horon tepip oynamaya söyler misin neden niçin? her şey geldi geçti ansız yine acılar sardı zamansız yol aldım anılara ömrümü yokladım içimi üşüttüm aklıma zincir vurarak gam çekmeye yetmedi kahır dolu geceler selam gönderdim dert ortağım evime iki elim yakandadır sakın ha! pes etme ardımda öyle boynunu da bükme boş yere göz yaşı dökme bu bir yazgıdır neylersin soranlara bir zamanlar burada bir şair yaşadı dersin Azimet IŞIK 18.09.2010 Saat. 07.15 taksim ilkyardım not : Şirime yorumuyla destek veren can dost Siyahgecem’e saygım çokça içimde bir çocuk anne vatan baba vatan ttuturdu uyanmaz yattigi yerden bir Türkü söylemesem var git ölüm daha hesabim var........keoman Nolur azrail sen var git başımdan erken ayırma kavim gardaşımdan bir mürüvet görmeden yoldaşımdan Nolur azrail sen var git başımdan , Domurcuk yaştayken evlat eyalim İyi bir gün görmek benim hayalim Kara bağlamasın bensiz helalim Nolur azrail sen var git başımdan, Komaniyi ayırma gardaşın dan Demler alıp içeyim dergahından Pir sultan ilinden gönül daşından Nolur azrail sen var git başımdan ... AŞIK KOMANİ |