Ömrümüz bir çatlak bardağa benzer
Kendini üzmeye değer mi dostum?
İçsende bitiyor, hiç içmesende
Yıllar bize boyun eğer mi dostum?

İnsanı var eden özdeki ardır
Doğruluk hazine, hoş seda kârdır
Her şeyin bir vakti zamanı vardır
Zamansız başa gün, doğar mı dostum?

Cahili ne öv ne sırtında taşı
“Tırnağın var ise başını kaşı”
Bekleme emeksiz bir kaşık aşı
Her duaya yağmur , yağar mı dostum?

Gönül tarlasına nefreti ekme
Eşini dostunu kırıpta dökme
Senden gayrısına çizgiyi çekme
Kişi vicdanını boğar mı dostum

Dünya fani bir han, konanlar göçer
Kimi devran sürer kimi dert biçer
Her can talihini kendisi seçer
İnsan olan kini, yığar mı dostum?

Ayrılma doğrudan ayrılma haktan
Sığın hoşgörüye sıyrıl nifaktan
Hakkı arıyorsan sorma ıraktan
Doğru el kemliği sağar mı dostum?

Yor ilimi feni düşün nedeni
Çekiçsiz örssüz var olan bedeni
Veren birgün alır, sendeki seni
Zaralı dünyaya sığar mı dostum?

“Şiirimi güne taşıyan Sayın seçki kuruluna siz değerli üyelere ve benden büyük emeği olan Edebiyat defterine bin can selam ile”

Zaralıeren (Azimet IŞIK) 10.11.2024 Tuzla/İstanbul