AVUCUMDA HÜZÜN KALDI ARKADAŞ
Kimse göstermedi gerçek yüzünü
Her gelen ömrümden çaldı arkadaş Bitirdim yaşamın yazı güzünü Avucumda hüzün kaldı arkadaş Kör kuyuda kalmış Yusuf emsali Hicrana derdesttim Eyüp misali Gönül defterimden sildim visali Terslik içimde kök, saldı arkadaş Ateş düştü gönül denen yalıya Umutlarım döndü kuru çalıya Suçlanıp sayıldım bir abalıya Sopasını alan daldı arkadaş Huzur deryasında sandalım batık Keşkelerim meze eyvahım katık Bu zorlu yaşamdan usandım artık Acı içimde yol, aldı arkadaş Gönülden gönüle pürü pak özle Sevgi saygı yaydım yalansız sözle Yılları tükettim riyasiz yüzle Yalnızlık mihmanım oldu arkadaş Zaralıyım kendi ,kuyunu eşen Günah kazanında yanıp da pişen Şu koca dünyada payıma düşen Bir kula kul eden haldı arkadaş Zaralıeren (Azimet IŞIK) 22.07.2021 TUZLA/İSTANBUL Aşkın deryasına saldım kulacı, Kaptırdım gönlümü yardı ilacı, Aldanıp çektiğim yediğim acı, Gözümde büyüyen baldı arkadaş...Sakaoğluhasankucuk |
Keşkelerim meze eyvahım katık
Bu zorlu yaşamdan usandım artık
Acı içimde yol, aldı arkadaş
Hayatın avcundaki en hüzünlü anı, ömründen alan, gerçek yüzünü
göstermeyenlerin buna değmediğini gördüğün andır. Keşkeler geç
kalınmışlığın eseridir. Huzur da saklanmış hüzünlü şiir diye. Sevginin
olmadığı yerde, keşkeler, eyvahlar, vazgeçişler kolay olur. Hüzün ve
acılar şiirde kalıp geççek demeyi nasıl isterdim. Duygulu, içten ve
anlamlı hece şiirinize tebrikler. Saygıyla.