VEDATüh hafifliğinde kırık kalbim ağır geldi sırtınıza Ağırmı geldim ey hayat sana? Küçük çocuktum sevginin yanında Bir daldım uçurumun kenarında Büyük bir olaydı sevmek, Ben budünyada bulamadım mutluluğu Direnmek nafile hayat akıp giderken Alıp götürüyor içindeki bütün tazelikleri Düşüncelerimi didiklerken mahsun istekler Önümden geçiyor Melek suretinde ölü yüzlü çürümüş yüzler Baktığım aynalarmış sandığım ay ışığı Ortak olamadık deli sevdalara En muhteşemi, en görkemlisiymiş Gariban kalbimin sönmeyen ateşi Mutluluk denen bir dünya varmış Yaşayamadığım, kalbimin acizliğiydi Bu işkencenin bir adı olmalı Yaşarken öldük saydım kendimi Hiç bir yüzde bulamadım kendimi Ben sevgiyi utangaclıgın masumluğu sanardım Ben sevgiyi hancıların han yorgunluğunda İçtiği su sanırdım Gözyaşlarımın düşmanıymış hayat sandığım adamın Tüm ışıklar kararıyor, Bu son ışıkta kırpışarak tükenen acizliğin vedası olsun |
Kaleminize ve yüreğinize sağlık saygılar..