YOKLUĞUN...
İşte böyle her gün yakar sinemi
Sarıp yüreğimi yorar yokluğun Ömrümden alır da nice senemi Her gün kainattan sürer yokluğun Bir hasret tufanı kopar başımda Hayalin her zaman mühür karşımda Gerçeği bir yana her dem düşümde Gelip başucuma durur yokluğun Sanma ki mutluluk sensiz bana kâr Sen yokken aldığım her nefes zarar Benimle ölmeye kılmazsan karar Ecelle randevu verir yokluğun Sökemez hiç kimse bahtımda nursun İsterse kaderim her zaman yorsun Gönlümce yaşamak şöyle bir dursun Musalla taşına serer yokluğun Ne çare göğsümü gersem derdime Zifiri gölgeler düşer ardıma Beklerken gündüzü gönül yurduma Gece olup beni sarar yokluğun Yer yüzünde yoktur sana eş değer Ab-ı hayatım sen,senmişsin meğer Kalır ise sensiz İsa Can eğer Kurşun gibi gelir vurur yokluğun İsa Kocagül |
şiiri bir solukta okudum sonra tekrar okudum eline diline gönlüne sağlık
sevgiler arkadaşım