sonbahar titrekliğiyle yağıyordun yüreğime
eylül olmuştun süpürüyordun
dalımda asılı son hatıralarını,
karabasan oluyordun giriyordun gecelerime
aşk sorgularında hüküm giydirip
kelepçeliyordun ellerimi
karanlığın dar ağacına mahkum ediyordun.
bütün sanıklığım,
yasak bir gülün ateşten sevdasına yataklık
sınırlarını ihlal etmekti
çünkü;
sen ateşten bir güldün,yasaktın
ve ben seni seviyordum
bütün yasak bültenlere rağmen
ama sana her dokunduğumda
kendi hatıran kadar büyük
bir iz bırakıyordun avuçlarımda.
hiçbir dil kurumunu incitmeden
en güzel benzetmelerde
yeni anlamlarda çoğalatabilmeliydim seni
sevda şiirlerini,yeni bir dille yazmalıydım sana
ayrılığa,hasrete yasak getirecektim
seni anlatacaktım
çelişkisiz meşru yasalarla
bir uzak dünya ülkesinden,
o kadarda yakın dünya halklarına.
yeni bir akım olacaktın bütün edebi metinlerde
şiir gibi,destan gibi,stran gibi...
hep usul usul berrak akacaktın
bir ülkeden bir ülkeye çağlayacaktın
fıratı kıskandırır,dicleyi sutururcasına.
kim olduğunu sormadan sorgulamadan
çocuksu yüreğimi
hibe edecektim ellerine
kendimi küçük görerek
ama sen;
ateşten bir gül oluyordun,yasaklanıyordun
ve ben seni seviyordum
bütün yasak bültenlere rağmen
sana dokunduğum her anda
hatıran kadar büyük
bir iz bırakıyordun avuçlarımda.
yeni bir dünyada bakmalıydım gözlerine
merhaba diyebilmeliydik
yağmur sonrası toprağa
yeni filizlenen güle,farklı renklere,sudaki balığa
her bahar yeni kanatlanan kırlangıca.
yeni doğan çocuklara
umut olacak,ışık saçacaktık
peygamber çiçeği gibi.
utanarak sönmeliydi yıldızlar
ışık dalgalanan saçlarının karşısında.
dalabilmeliydim gözlerinin mercan kuyularına
sonsuza kadar asılı kalmalıydım pususunda.
lotus çiçeği gibi
yaprak dökmeden,solmadan kalabilmeliydim
her mevsim bahar sol yanında.
ama sen;
ateşten bir gül oluyordun,yasaklanıyordun
ve ben seni seviyordum
bütün yasak bültenlere rağmen
sana her dokunduğumda
hatıran kadar büyük
bir iz bırakıyordun avuçlarımda.
şimdi;
aşağılık bir dram gibi
yalnız kaldım limanında
bindiğim vapuru çoktan kaçırdım
durgun su gibi
rüzgarının önünde günden güne
eridim,kurudum çorak toprağa döndüm
bir kütüphane yangını yüreğimle
bir sigara külü kadar yalnız,
allah ve şeytan işi kadar yalnız kaldım
balık kılçığı gibi saplandım yüreğime
ben;
ateşten bir gül sev’dim
senin kadar tek ve yalnız
seni her sevdiğimde
hatıran kadar acıtıyordun.
15.09.2007

Hakan Çavdarcı