Bu şiir hiçliğe yazılmıştır . . .
Bu şiir ölüme yazılmıştır . . .
Bu şiir ölmeden ölmeye yazılmıştır . . .
Bu şiir Rumi ’ ye yazılmıştır.
Şems Namzedinden . . .

Ben Rumi’sini arayan bir Şems veya Şems namzediyim. Bir arkadaşım Elif Şafak’ın o muhteşem eseri Aşk’ı okuduktan sonra bana şöyle demişti. "Evet yıllar sonra senin kim olduğunu buldum. Sen Şems’sin. Şemsin bu yüzyıldaki halisin." Bu yüzden fakir kendisine Şems namzedi yazma cesareti göstermektedir. Yoksa hadd konusunda edepli olmaya çalışmaktadır. Bu acizane dizeler de bulmayı umut ettiğim, bulduğum zannettiğim Rumi namzedine ithaf olunur.

Seni benim gönlüme, ney diye üflediler
Verem eden kemandır, sen Mevlaya at beni
Makamın hicazından, şarkılar söylediler
Artık beden yok oldu, Malikime sat beni

Bilirim derdin ağır, vatan hasretindesin
Sazlıkları özlersin, gurbet illetindesin
Sen benle vuslat için, dünya zilletindesin
Bu gerçeği gör artık, cananıma kat beni

Yıllardır bulut gibi, yağmak için bekledim
Bazen yolumu şaştım, kaktüsleri yokladım
Kurak topraktan bile, yağmurumu sakladım
Çöl gülüm oluver de, gül bahçene at beni

Yalnızlığı severdim, kaşif olmadan önce
İlk keşfim sen olunca, sonuncu oldu bence
Ne dersin güzel gözlüm, kavuşur muyuz sence
Gurbetten çok usandım, aşka köle et beni

Nedir bu sükunetin, hemen doydun mu aşka
Daha can ile canan, oturmadı ki meşke
Üzerindeki bulut, dağılıverse keşke
Tam da kenarındayım, hadi yara it beni

Ömrümün ilk hecesi, hikayemin adı sen
Tattığım badelerin, en muhteşem tadı sen
Aşkımın elifbası, hem mukadderatı sen
Sadece aşktır derdim, tenden azad et beni

Artık kalem tükendi, gözyaşlarım sel oldu
Dilim lal, gözüm ama, ruhum sanki yel oldu
Bu fakir çözemedi, kendine de el oldu
Çözülmezler yurdunda, kadim sırra at beni

Osman ÖZATA
24.09.2010 - Samsun