bir kadın vardı
her hakikatin ardında secdeye sığınan
bir kadın vardı
nadasa bırakılmış toprağı tenine bulayan


adını sayıklardı hırçın geceye
mendilleri sıkıp sıkıp yeniden ıslatırdı g(s)özleri ile
her seferi ayrı bir yıkımın mağlubiyetini çizerken yüzüne
bakışları düşerdi
tersine dönerdi hayallerinin yansıması

oltasına yine hüzün takılmış
yılların yaprakları , izsiz harflerin yazılarında bedensiz kalmış

gösteremiyordu vefalı sevdasını
hissettiremiyordu ruhunda gezinen çılgın aşkını
tamamen kaybetme kaygısı kulağına küpeyken
bakamıyordu öyle gözlerine dolu dolu

telaşı , ya belli edersemdi
ve sessizliğin bile dilini çözmüştü
hece hece yolsuzluk akıyordu hayat nefesine

kendinden kaçmaları aslında daha çok yaklaştırıyordu
ama bunu bilmeyecek kadar doluydu yolu

oysa ki ?
aşk vardı ortalığı ateşi veren
ve aşk vardı
melodiye nota doğur(t)an

ayaklarını sırtına alıp geri çekiliyor
duyacakları korkularına eş , cesareti tedavülden kaldırılan bir entari gibi
bir beden küçük gelir elbisesi

o bir kadındı
sevdasını ömrüne yetiştiremeyen
ve o tek olmaya adaydı
bitmez umudunun yollarında hayatını bitiren

az önce gözlerinden başlayan bir perde iner ayaklarına
gelinliği yerine beyaz bir patiskaya sarılır bedeni

24/09/2010
15;15
eMİNE