Babam(a)
Babam yürürdü
Yer titremezdi Sıradan bir adamdı Tıpkı benim gibi Ona çekmişim Gülerdi Kahkahalarla Kızardı, gürlerdi Korkardık hepimiz En çokta annem Çalışkandı Severdi çalışmayı Ailece eğlenmeyi Severdi, ama pek Beceremezdi Tüm dostları Pek severlerdi Hele komşularımız Bizimle konuşmasa da Onların dert babasıydı Hoş sohbet adamdı Kitap okumayı severdi Para tutmayı bilmezdi Annemi hiç dinlemezdi Babama çekmişim işte Yıllarca dinlemedim Ne söylese hanım Ters anladım Kaybettim Babamda kaybetmişti İflas etti, parasız kaldı Ardından saçı sakalı ağardı Beli büküldü, keyfi kaçtı Mahcup oldu Çok utandı Ama çalmadı, çırpmadı Helâl lokmaydı en büyük davası Biz tüm aile razıydık ondan Allah’ta razı olsun İnşaAllah Ben erkenden Ayrılmıştım evden Peşine de evlenince Erken erken yaşadık Pek çok tecrübeyi Kırk yedisinde dede o Yirmi dördünde baba ben Büyük oğlumuz Altısına bastığında Küçük oğlumuzda Dünyaya geldikten Tam beş ay sonraydı Vefâd etti, rahmetli Yıl iki bin ikiydi Yaşı elli üçtü Gün geçmez ki Özlemeyeyim ben babamı Dediğim gibi sıradan bir adamdı Beşkardeşimle beraber Benim babamdı… 05.13 – 23 Eylül 2010 / İstanbul |
Özlemeyeyim ben babamı
Dediğim gibi sıradan bir adamdı
Beşkardeşimle beraber
Benim babamdı…
benim babamda ölleli çok oldu üstat
onu hatırlattın serdara