Yol kenarında, bir çınar gördüm.
Birkaç dalı kurusada, hala dimdikti.
Şöyle baştan aşağı, gözümle süzdüm.
Duruşuyla beni, hemen cezbetti.

Sallandı dalları otur der gibi.
Beni anlar gibi, dillendi dalı.
Dertleşmek istedi, bellİydi hali.
Beni bir dost gibi yanına çekti.

Maziden bir, bir söze başladı.
Sözü nakış, nakış öze işledi.
Eşi, dostu, akrabayı, geç dedi.
Kökünden dalına, acı bir ah.. çekti.

Sabır herşeyin başıdır deyip.
Gerçek gücü, Mevladan alıp.
Huzura erersin, gönülden sevip.
Ruhumu sanki başka, aleme saldı.

Umutsuzluk acizin işidir dedi.
Şu dallar yıllarca, neleri gördü.
Dertleri ilmik, ilmik içine ördü.
Utancımdan sanki, eridim bittim.

Nefsine sakın, aldanma dedi.
Sanki içime bir, mutluluk saldı.
İnanki çektiğimi, sormadan bildi.
İçimden dertleri, söküpte attı.

Kökümden dalıma, Hakka yöneldim.
Bu dünya bir hayal, gerçeği gördüm.
Dedi seni, gönülden sevdim.
İnanın bu sohbet, beni mest etti.

Muhlis SÜNBÜLCÜ.