Avuçlamıştı toprağı


Daha on yedi yaşındaydı
Bıyıkları yeni şahlanmıştı
Zapt edilmez delikanlısıydı baharın
Öğlen öncesi serinliğinde
Sevinciyle…

Taşmış harman yeri saçlarında
Binlerce kez kabarıktı
O şahlanmış fırtınası yüreği.


Tek amacı arkadaşlarıyla vedalaşmaktı
Ayın karanlığında
Büyük ceviz ağacının kollarında
Ümitlerinden bir parça bırakarak.

Bir parça umut koparacaktı güneşten
Şahin bakışlarıyla
Doludizgin yağmurlu gecenin karanlığında
Güneşin sıcaklığını aşkıyla yıkayarak
Yeni bir dünyaya merhaba diyecekti.

Dört yanı toz bulutla çevrilmişti
Mavi gözleri bir denizi taşırmıştı
Yüreği nar gibi kızarmış ve kıvrılıp yığılmıştı…


Gökyüzünü feryatlar yırtmıştı
Avuçlamıştı toprağı, yıldızlar yeryüzüne inmişti
Ve sönmüş yıldızların yerini almıştı inen yıldızlar…

Kadriye YAPICI