SENSİZ YAŞAYAMAM...
Seni niçin seviyorum böylesine?
Bir gün ayrılacağımızı düşünerek niçin korkuyorum? Niçin? Duygularımda ve hafızamı kemiren tek istek, Her gün seninle olmak, ölünceye dek… Ağladığımı görmeyesin diye, Gözyaşlarımı gizlice sildiğim, Mesut olasın diye çırpındığım anlarda bile, Yüreğimi ürperten tek bir korku, Bir gün ayrılırsam senden diyerek… Öksüz bir çocuk gibi sevgiye muhtaç Yapayalnız ve senden ırak… İnan ki sevdiğim, İstemediğimiz bu gerçekle, bir gün karşı karşıya kalırsam, Sensizliğe ve bunca acıya asla tahammül edemem. Sensiz bir an bile yaşayamam, Tıpkı, havasız, susuz ve güneşe muhtaç kalmış bir canlı gibi, Yaşayamaz, ölürüm. 01.08.2003 Erman ULUSOY Kırklareli |