ÖZLEM
Sen hiç kör oldun mu gün ortasında;
Salıverdin mi umutlarını, Sevdanın suyu çekilmiş tarlalarına. Uykusuz gecelerde bir sağına bir soluna, Fal taşı gibi gözlerini diktin mi karanlığa. Bir selamı bekledin mi sevdiğinden, Sabırsızlıklarını katık ettin mi? Zifiri karanlık çayına. Ve gecenin bir yarısı, Parladı mı gözlerin sevgiyle, Yeni hülyalara yelken açtın mı onunla… Okşadın mı saçlarını uzaktan, Çektiğin oldu mu ciğerlerine bir nefes. Say ki leylak tarlasına girmişçesine, Odan kokusu ile doldu mu hiç… Sen hiç kör oldun mu şafakta, Yalnızlığa terk ederken gece karanlığını, Girdin mi soğuk yatağına özlemekle. Kapanan göz kapaklarına inat, Uyanık kalmaya direndin mi. Ve sende, Düşlerini katık ettin mi sevgine. BEN Mİ? BEN SENSİZ KAPAMADIM Kİ, GÖZLERİMİ… İbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uğruna” |