Yüreğin kaybolduğu yerde....................................................kayboldum yüreğindeki yerde



ay küçükken geceleri.......................................................masal anlatırdı bize
ışığın kaybolduğu yerde....................................................bir hüzme oluşurdu
ayrı kıyıların sabahına uyanırdık........................................sen cennet kokulu gül ben sessiz papatya



batardı içimize..................................................................hayattan kopan kıymıklar
deli boranların yalnızlığı........................................................nefesimizden girerdi
tedbirsiz hasretlerin bilinmeyen ayazı.....................................içimize işlerken
hazan sızılarına değerdi günü birlik.........................................sevdalarımız iç çekişleri



hiç durmadan sislere kapılırken.................................................benliğimizin elemleri
güneşin ağlayan yüzü...........................................................başımızı çevirirdik,bilirdik
durmak zordur...................................................................hayatta bir başına,ben yine
yüreğin kaybolduğu yerde....................................................eşelerken aciz rüyayı
bir gök gibi.......................................................................tabirleri sıralardık

Bilirdik aslında biz.
Hem gökyüzüydük hem ıslanmış sarı gül hemde batan güneşin kızıllıklarında kaybolan masumluklarımızla.
Biz aslında kendi yüreğimizin kaybolduğu yerdeydik.
Kendimizin bile bilmediği.