Senden vazgeçemiyorum.Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Yırt küf kokan, acının perdelerini, hadi vazgeçilmezliğini göster...
Sen hiç yalnız ve soğuk gecenin, Kollarında kaldın mı? Nefes alışın canını, acıtıp, yaktı mı? Yerli yersiz ağlamak için bahanen oldu mu? Oysa ben bunu hep yaptım, Elimde değil, yüreğimin gözyaşları görünmese de, Her hıçkırıkta damla/ damla sen düştün avuçlarıma. Sessiz çığlıklarımda, volkanlar patladı, Ateş topları düştü yaralı ruhuma… Senin hiç öksüz hayallerin oldu mu? Okşadın mı ellerinle kimsesizliğini, Onlara şiirler yazıp, ayrılık ezgileri dinlettin mi? Ben, seni yazdım ağlayan dizelerime, Devrik cümleler kurdum, Müziği olmayan ezgiler çaldım, Ağıtlar yaktım yokluğuna… Her sabahın, alaca karanlığında, İkimize ağlıyorum, Sen/siz her nefes alışımda, sırtımdan vuruluyorum, Sallandırıyorum düşlerimi darağacında, Korkusuzca ölüme gönderiyorum. Çaresizliğime kurşunlar yağdırıyorum, Yazdığım her şiirim kan kusuyor… Gittin de ne oldu? Başın göğe mi erdi, Mutluluk kapında kul, köle mi oldu? İmkansızlıklar çelme olup takılıyor ayaklarına, Neden sana gelmem için bir ışık yakmıyorsun? Bağladın sana gelen tüm yollarımı, Biliyorum belki bu işin oluru yok canım, Ama ben yine de senden vazgeçemiyorum… ASMEROZ-62 GÜLŞEN POLAT 16.9.2010/ BURSA .......................................................... Şiirime mükemmel yorumu ile can veren değerli üstadım Erbil beyefendiye sonsuz teşekkürler... |