ah Acnes ah/gel Acnes gecenin iniltisi seyrekleşmeden ruhunun etrafına duvarlar öreyim / ben seni bundan yirmi yıl öncesi sevmiştim Acnes tok adımlarımın sokaktaki gülüşmeleri kestiği vakit melez akşamların hatırı sayılır müdaviniydim notasız şarkılar akardı dilimden ceplerim soylu kızların resimleriyle dolup taşardı şimdi aynı sokaklar soğuk ve sisli toprağa düşen yağmurun genzimi yakan kokusundan eser yok aynadan beni izleyen geçmişimin dışında bir sen kaldın bir sen Acnes dokunulmazlığı kalkmış hayatımın en yorgun yerinde sen huysuz bir kısrak gibiydin o yıllar ateş bile incinirdi dirildikçe dudağın ben ki ; göğsü serseri şarapnel kokan adam devrilirdim düşlerine tüm heybetimle ısırıp attığın onca elmanın hatırına ört üstümü bu nemli duvarlarda çürüyen kaçıncı çığlığım bilmem kaçıncı süzülüşü göz yaşımın ürkek bir su yılanı gibi boynuma duyuyor musun ? bu sessiz duruşun kalbimi eşeliyor bir gülsen nehirler boşalacak sanki içimden zaman yanaklarımızı yalayıp geçti öyle uzundu ki mor bacakları inan kurşun olsam yetişemezdim deniz kudurtan öfken geçmedi Acnes gecenin iniltisi seyrekleşmeden dur da ruhunun etrafına duvarlar öreyim hala bir beden büyük akşamlar üstüme ve ben hala eskisi kadar aşığım bunca yıl sıcak sakladım senin için koynumu dişli rüzgârlara karşı büyürken adın ah Acnes ah o bencil renklere yüz verme demiştim ölü bir krallığın veliahtı gibiyim söyle neye borçluyum bu sensizliğimi ısırıp attığın onca elmanın hatırına sarıl bana gri gölge |