Bazik Kolonide Rötargülüyorum- gülüyorsun zamanın sır İzgicinde biliyorsun erdemi bıçkın öğretisindedir düşüncenin kıdemi hayat tecrübesinde yaşamak elbette serseri bir dolaşımın açık penceresinden sızar gözeneklerine içimizin... içkinliğimiz çağ çaldıran maksattır zamana geciktim yine sana... engin zaman keskin bir kılıç gibi boğazımızda en partal kıyafetimle yine avareyim hayatın sokaklarında kınanmış bir de edayla kaç bakış yabancı kalır can pazarımda kendine bana ve sana hep yabancı... yabancı önemi yok kaçamak unsurlarda acıktım-susadım içimdeki yaşamaya kanıksadım bu böyle gider.../mi dersin ne maksatla kapanır kendine yabancılaşmaya insan arasında taş var ekmeğimin utancı töre bilinci sahiplendi kirli gömleğini giyindi bazen de biliyorsun bir kanyonda gömüleceksek felakete birlikte şimdiden hiçbir aşkı öteleme ‘her öteleme bir felaket yakınsar ömrümüze’ ‘yarın çok geç olabilir ikimizede’ |