’Bir sabah simidinin buğusu gibiydi sesin
böyle yara gibi
efkâr gibi...
neredesin!
Artık kim
sana nasıl ulaşır!
öyle bir serüven ki hayat
karanlıkta Polyanna’lar, ışıklarda palyaçolar dolaşır...’


Adınla başlıyor her şey...
özlemenin ilk harfi, gözaltına alınmış bir aşkın hecelenişi
seninle başlar yargısız infazlar, yasak şarkılar,
kanun hükmünde yasaklanan suçlu şiirler, tutuklu aşklar...

Uzaklarda bir şarkı seni söyler/
seni bekler ucu kırık bir karanfil
seni özler işgal edilmiş hayatlar
yenik bir şiir başlar adınla
küfür gibi, namlu gibi
ve gidişinle başlar unutuluş saatlerim, gece nöbetlerim...

Herkes seni nişan almışken
sen kendi ölümünün sanığı
sesine yasaklanan bir ırmak!
dumanına yasak ateştin
bir rüzgârdın iklimine mülteci sayılıp, sınır dışı edilen.
bir şarkıydın notalarına yasak!
hedefine yasaklanmış bir suikastçıydın!


Herşeyde seni aradım...
sesinin yankılandığı her yerde
yazdığı şiirleri unutan bir şairin sessizliğinde
ve devrik cümlelerinde
paranın kirlettiği bir yüzde...

Seni aradım...

Hiçliğimin çıkmaz sokaklarında
yenilmiş aşklarda
düşleri iğdiş bir orospuda
paramparça şarkılarda aradım seni...
yavrusunu yitirmiş bir ana’nın ’yırtılmaz gecelerinde’
Sultanahmet’te ezan, Beyoğlu’nda keman sesinde...
seni aradım
mağlup sevgilerin ağrılı yalnızlığında!

Aşklarıma
düşlerime
yenilgilerime
birer şiir iliştirerek
seni aradım...

Bu kentin varoşlarında
anarşizmin ütopyasında
eksi otuz derecede okula terlikle giden çocukların
üşümüş hayallerinde aradım seni

aradım
seni
aradım!..

-Birdal ERDOĞMUŞ/2008

NOT/Erzurum’da eksi otuz derecede okula terlikle giden çocukların rüyalarını boğan,hayatlarına,yarınlarına ipotek koyan ve hayvan gibi bağırıp kendi seslerinden başka bir sesin giderek işitilmediği politikacılara soruyorum/
(SİZLERİN VİCDANLARINI KİMLER HACZEDECEK???)