Kıyılarımda Beyazı Yutmuş Yaşam Tuvaliellerim ; tebeşir yutmuş bir kalemin satırlarında , beyazdan uzak gözlerim ; geceleri yorgan yapan siyah kelimelerde , görülmez tuzak şiirlerimin toyluğuna takılıyor kelâmları ve bir öksürüğün boğazından düşer saklıları ruhum kıyılarına çarpan bir dalgayken tenimi giyer yontulmamış yosun yeşili mavi bir gülüşün köşesinde asılı kalır utanç gökte ise yakamoz birikintisi bir boy daha büyür gençliğin yol almamış adımları arkasında basamakları kırık bir kaç ayak izi ve hikâyesi salaş hayaller kamp kurar mehtaba nâzır güneş ise nemli toprağa değme arifesinde gün dünlerini silerken belleğinden , yarınlar ılgım bir bakış hamlesine hazırlıkta yavaş yavaş siyah gelinliğini giyer kalem ve şiir nude bir tuval fırçasıyla imza atar sözlerin altına artık sus kalma zamanı ölüme , ölümlü hâlimle 13/08/2010 11;11 eMİNE |
bazen en güzeli
susmak bilirsin susmak istemesende susmalısın dilin
kopaçak olsada susarsın
ama susma sen çığlığın sesin dinmesin saygılarımla