LEYLLeylim leylim ben bir seferiyim Yıldızlardan düşmekten yorulmuş Sazımın telleri inler durur bağrımda Bilinmez Derik dağları damlardan Bir fincan çay, biraz ekmek ve sevgi Isıtır anaları ve geçer çocuklarına Gülün toprağıyla buluştuğu etekler Dağların, ovaların, aşkın ve damarın Suskun çığlıklar yankılanır rüzgârda Rüzgârlar hep fırtınalara sevdalanır Bunu bilirsin leylim Yüreğim mahşerimin tam ortası Ve büyüdükçe büyüsün zor yüreğim Yandıkça uzay gibi genişlesin |