dilim kesilemez bir hikayeye bağırdı
sustum
o ekrandan kopan isyanı
kalbimden kopan kanlarla yoğurdum

dön bana
mezarını dişleyecek ceset
sen ölmek istemezdin tüm herkes gibi
ama birimizin başkalarının yerini alması gerekli
çünkü birbirimizi sevmiyoruz
sevmek içinde çabalayanlara gülüyoruz
ben ölmeyeceğim böyle düşündüğümden
ölmeyeceğimi gösteren gökyüzünden
ruhumu temizleyecek yağmurlar yağacak
benim kirlerim toprağın içine aktıkça
toprak benden utanıp benim mezarım olamayacak
ölümsüz olacağım
tüm tanrılar kadar basit ve mutlu kalacağım

öp beni
kolumu kestiğim gün yanımdaydın
aldın götürdün kendinle öpe öpe parçamı
gelecekteki mezarımın üzerine diktin
beş parmak aynı yönü gösteriyor toprağın içinde
döndü gözlerin o tarafa doğru
kendi ölümünü görecek kadar sarışındın
üzerine o gün güneş bile konamadı
öleceği günü görenlerden herkes kaçmalı

çarşı gibi kalbin bağırıyor
tüm ıslıklarını ip üstünden kayıyor
saçlarıma dolanan tüm ölmek fikirleri
senin gözünün içine baktığımda uyuyor

ölmeyecek günümüzde güneşimiz olmayacak
ben tanrı olmaya ihtiyaç duymacağım
sende ölmek için yaşamayı umursamayacaksın
sen benim kadar insan olmanın mucizesini
tüm insanlığın kuvvetini kanında duyacaksın