Yüreğimde Kağıt Kesikleri Annehenüz yaşım küçükken bilmezdim kıymetini anne neden saçların hayatın nemi kokar minik yüreğimi sararken şefkatli kokun büyüdüm yaşamın duvarları gamlı makamında kaldı hüzün hüzün diyen sancılı soluğum anne hangi martı ihtiraslarından sardın yüreğimi? küçücüktüm anne mağlup düştüm büyüdüm mü sanırsın anne ? gözbebeklerim hâlâ senin denizinde ılık meltem esintisidir gözlerin yüreğimdeki ateşi serinleten çocuk yüreğim yüreğine koşamadı anne ne benim artık ne senli demlerin sesiyim üşüyorum anne mehtap gibi insan gibi can gibi annem yüreğime kağıt kesikleri gözlerim fersiz kalemimin hep gözü yaşlı ver ellerini anne yüreğini versene gözüm yaşarıyor düşününce çocukluğumu ben ne zaman büyüdüm? ne zaman anne? çocukluk edip de hangi bahar da hazan oldum anne? susuzluğuma yangın ekildi anne yaşam enkazına yar ederken ruhumu ben hep bana hasret ben hep bana hüzün anne... Yazan: fulyaa , siyahgül38, GnL, Lâ’l Sâye Bân, Mehtap ALTAN ... |