Bir Savaş Müzesi
Bir savaş müzesi ne ifade edebilir ki?
Sahibi olmayan bir savaşın sana değmeyen köşebentlerinde dil bilmeyen kadınların bakışlarıyla söyledikleri… Ne kadar gerçek olabilir ki? Bir nehir ne denli sessiz olabilir Senin beğendiğin şairlerle seslendirilmiş olsa da suskun dili kanlı bir broş gibi bağrındadır hala Bir şehir ne denli acı kokabilir Koca Dinyeper yetmemiş yangınlarına Benim hüznüm çare olabilir mi? Elleri olmayan çocuklar gördüm Kemikleri öğütülmüş insanların işkencelerdeki çığlıklarını duydum Şarapnel oldum kimseye çarpmamak için yakaran T–34 oldum yönünü bulamayan MİG–21 oldum bomba atmayan Çaresiz analar gördüm yavrusunu arayan Doğmadığım yıllardan bir telsiz sesi duydum Binlerce masumun öldüğünü birliğine bildiren asker oldum Kan kokusunun normal olduğu günlerde, Gülmeyi unutan bir şehir gördüm Ve her şeye rağmen ayakta kalan analar Kader birliği etmiş insanlar gördüm ‘’savaş bitti Almanlar geri çekiliyor’’ Havada uçuşan trompetler, trombonlar gördüm Avurtları çıkmış ama gülen çocuklar vardı Kuru toprak gibi çatlamış yanaklarında açan gamzeler gördüm Başı bağlı Ortodoks kadınların bizimkilere ne denli benzediğini gördüm Bir kez daha anladım ki… Kimse kazanamamış. 08.Ağustos.2010 Nadir |
(ki) tenzilat mı vardı bol keseden serpiştirmiş şair
Bir savaş müzesi ne ifade edebilir ki?
Sahibi olmayan bir savaşın
sana değmeyen köşebentlerinde/ki_gereksiz
dil bilmeyen kadınlar/ın_-In tamlayan ekini ya kullanmayınız ya da alttaki mısrayı yukarı çekiniz.
bakışlarıyla söyledikleri…
Ne kadar gerçek olabilir/ki----olmayabilirdi
Bir nehir
ne denli sessiz olabilir/ ki? ____olmasın ki
Senin beğendiğin şairlerle seslendirilmiş olsa da
suskun dili kanlı bir broş gibi bağrındadır hala
Bir şehir
ne denli acı kokabilir/ ki?_okurken zaten ki varmış gibi
Koca Dinyeper yetmemiş yangınlarına
Benim hüznüm çare olabilir mi?
Elleri olmayan çocuklar gördüm
Kemikleri öğütülmüş insanlar/ın, tamlama ortadan bölünmüş yukardaki gibi ya _In kullanılmasın ya da alttaki mısra yukarı çekilsin
İşkencelerde(ki) çığlıklarını duydum
Şarapnel oldum kimseye çarpmamak için yakaran
T–34 oldum yönünü bulamayan
MİG–21 oldum bomba atmayan
Çaresiz analar gördüm yavrusunu arayan
Doğmadığım yıllardan bir telsiz sesi duydum
Binlerce masumun öldüğünü birliğine bildiren asker oldum
Kan kokusunun normal olduğu günlerde,
Gülmeyi unutan bir şehir gördüm
Ve her şeye rağmen ayakta kalan analar
Kader birliği etmiş insanlar gördüm
‘’savaş bitti Almanlar geri çekiliyor’’
Havada uçuşan trompetler, trombonlar gördüm
Avurtları çıkmış ama gülen çocuklar vardı
Kuru toprak gibi çatlamış yanaklarında açan gamzeler gördüm
Başı bağlı Ortodoks kadınların bizimkilere ne denli benzediğini gördüm
Bir kez daha anladım
Kimse kazanamamış.
ben biliyor ve inanıyorum yükünden kurtulsun şiir/ kalem ehil
çok güzel :) buna dost kazığı mı derler şair?